Impignu poèticu e literàriu sas “abbas” de Giuanne Fiore
de Màuru Piredda
Ìtiri Cannedu, su càlamu massajinu serente a sos bisòngios de sos ùrtimos Pro sa literadura e sa poesia tzivile in sardu: «Voluntade manna bi cheret»
22 aprile 2018
2 MINUTI DI LETTURA
ÌTIRI CANNEDU . «Bonifaghe est unu nùmene de fantasia pro una bidda chi podet èssere Ìtiri Cannedu, ma fintzas Bonorva o àteras, in sos tempos de s’ocupatzione de sas terras, intre sos annos ‘40 e sos ‘50. S’istòria est imbentada ma tocaiat a las contare cussas memòrias». S’arresonada cun Giuanne Fiore, poeta itiresu nàschidu su 1935, comintzat faeddende de su romanzu suo, “Sas primas abbas”, traballu publicadu s’annu coladu a pustis de una produtzione poètica chi nche l’at giutu peri sos pòdios de sos prèmios literàrios de sa Sardigna intrea.
Càlamu massajinu serente a sos bisòngios e a sos disìgios de sas prus ùmiles classes, Fiore nos at contadu sa gènesi de su libru: «S’idea naschet una barantina de annos a como. Tando fia responsàbile de su setore agrìculu de sa Cgil e tenia semper s’idea de ammaniare un’ammentu istòricu de sas ocupatziones. Ma, a bellu a bellu, totu cantos sos protagonistas fiant andende·si·nche a s’àteru mundu. Su traballu l'apo comintzadu a istèrrere comente cummèdia, ma a pustis apo disinnadu de l’iscrìere comente romanzu».
Disparidades sotziales, pesadas populares, cherta de giustìtzia e isperas pro unu benidore solidale.
Elementos contados pro cumprèndere su clima de unu perìodu particulare, cando si faeddaiat de “legge stralcio” e de espròpios. “Sas primas abbas”, duncas, est a nche lu pònnere intre sos traballos de primore de sa literadura nostra. Unu campu in ue, comente narat Fiore, «voluntade manna bi cheret, ma finas s’interessu de s’editoria, in custu mercadu, e de sa polìtica. Non so pessimista». E no lu est nemmancu in contu de poesia, issu chi nd’at bidu de abbas colende. «Sos verbales de sas primas editzione de su Premio Ozieri sunt pàginas de istòria si pensamus a sa batalla manna contra a sa mitologia e a s’arcàdia, in favore de una poesia moderna.
Dae tando amus cumpridu passos de gigante pro nche lòmpere a unu livellu artu, in rima o mancu. E galu b’at poetas de gabbale».
A bisu suo b’at finamentas galu logu pro sa poesia impignada.
«B’at chie narat chi non bi nd’at prus de ideologias e de classes sotziales. Totu fàulas sunt. E no est beru nemmancu chi manca e dereta non s’agatant prus».
«B’at una manca chi faghet cosas de dereta, e pro cussu perdet, ma sas categorias sunt bias. E si est beru chi perunu òmine est un’ìsula, comente naraiat su poeta inglesu John Donne, beru est finamentas chi nche semus totu cantos suta de su paracu de sa globalizatzione. Duncas materiale pro una poesia tzivile giai bi nd’at».
Càlamu massajinu serente a sos bisòngios e a sos disìgios de sas prus ùmiles classes, Fiore nos at contadu sa gènesi de su libru: «S’idea naschet una barantina de annos a como. Tando fia responsàbile de su setore agrìculu de sa Cgil e tenia semper s’idea de ammaniare un’ammentu istòricu de sas ocupatziones. Ma, a bellu a bellu, totu cantos sos protagonistas fiant andende·si·nche a s’àteru mundu. Su traballu l'apo comintzadu a istèrrere comente cummèdia, ma a pustis apo disinnadu de l’iscrìere comente romanzu».
Disparidades sotziales, pesadas populares, cherta de giustìtzia e isperas pro unu benidore solidale.
Elementos contados pro cumprèndere su clima de unu perìodu particulare, cando si faeddaiat de “legge stralcio” e de espròpios. “Sas primas abbas”, duncas, est a nche lu pònnere intre sos traballos de primore de sa literadura nostra. Unu campu in ue, comente narat Fiore, «voluntade manna bi cheret, ma finas s’interessu de s’editoria, in custu mercadu, e de sa polìtica. Non so pessimista». E no lu est nemmancu in contu de poesia, issu chi nd’at bidu de abbas colende. «Sos verbales de sas primas editzione de su Premio Ozieri sunt pàginas de istòria si pensamus a sa batalla manna contra a sa mitologia e a s’arcàdia, in favore de una poesia moderna.
Dae tando amus cumpridu passos de gigante pro nche lòmpere a unu livellu artu, in rima o mancu. E galu b’at poetas de gabbale».
A bisu suo b’at finamentas galu logu pro sa poesia impignada.
«B’at chie narat chi non bi nd’at prus de ideologias e de classes sotziales. Totu fàulas sunt. E no est beru nemmancu chi manca e dereta non s’agatant prus».
«B’at una manca chi faghet cosas de dereta, e pro cussu perdet, ma sas categorias sunt bias. E si est beru chi perunu òmine est un’ìsula, comente naraiat su poeta inglesu John Donne, beru est finamentas chi nche semus totu cantos suta de su paracu de sa globalizatzione. Duncas materiale pro una poesia tzivile giai bi nd’at».
