SIPÀRIU
Lo Teatrì, s’incantu de s’Alighera
Ignazio Chessa, 59 annos, originàriu de Orune. Istat in s’Alighera. Atore, iscritore, regista e fundadore de su teatru de 38 metrocuadros ebbia, “Lo Teatrì”.Ignazio, dae ue cumentzat s’istòria tua?...
3 MINUTI DI LETTURA
Ignazio Chessa, 59 annos, originàriu de Orune. Istat in s’Alighera. Atore, iscritore, regista e fundadore de su teatru de 38 metrocuadros ebbia, “Lo Teatrì”.
Ignazio, dae ue cumentzat s’istòria tua?
«So nàschidu in Sardigna dae babbu e mama orunesos. Una famìlia de deghe fìgios. Babbu fiat pastore. Cando aia 3 annos nos nche semus tramudados a Grosseto. So crèschidu duncas in su sartu. Mi so diplomadu ragionieri».
Sa majia de su teatru, comente l’as imbènnida?
«Faghende su pastore, peristantu chi tentaia sas berbeghes, mi giughia in fatu libros e iscria finas versos. Sa vida in su sartu m’at dadu sa possibilidade de ninnare su sentidu de s’arte creativa e su disìgiu de espressare carchi cosa a sos àteros».
S’àndala tua cando l’as mudada?
«Finas a sos 23 annos apo fatu su pastore. Posca, mi nche so andadu a Roma. Pro divènnere atore apo istudiadu a sa sola e finas in un’iscola chi at formadu unos cantos artistas famados de continente. Fiant sos primos passitos chirru a un’incantu chi mi fiat isetende».
S’incantu est su teatru?
«Eja. A inghìriu de su 1980, in provìntzia de Grosseto, apo leadu parte a unu laboratòriu teatrale. Apo cumentzadu retzitende comente protagonista in carchi ispetàculu. Iscriia testos e mi so aunidu a una cumpangia de teatru achirende cumpetèntzias».
In antis chi s’abèrgiat su sipàriu, cales sentidos tenes?
«Timòria, ansiedade, disìgiu de trasmìtere emotziones e cuntentesa. Su pùblicu devet intèndere chi s’atore lu rispetat».
S’impitu de sa paràula, cantu est importante?
«Est totu. S’istùdiat ritmu, fortza e volùmene. Non ti deves petzi fàghere iscurtare, ma nche deves intrare in sos sentidos de su pùblicu pro chi s’intendat parte de un’istòria».
In sa rapresentada tua “Fucilate l’artista”, cale messàgiu b’at?
«Su cuntrastu de sa realidade ammustrada pro mesu de una finta. Pro contare sa beridade, un’atore devet connòschere su pessonàgiu chi rapresentat, ma finas su pessonàgiu devet connòschere s’intranna de s’atore».
Finas regista ses divènnidu?
«Apo cumentzadu incurende sa regia de sos monòlogos mios e posca apo sighidu sa de àteras cumpangias e de musitzistas. Istùdio testu, pessonàgiu e logu. Miro totu su ch’apo serente, ca sa regia pro un’istòria naschet dae s’emotzione».
Rapresentare risu o prantu, ite t’agradat de prus?
«A s’ìndula est ligadu. Traballo meda cun sa cummèdia. Ma cando fatzo su dramma chirco, colende dae su risu a su prantu, de nde fàghere essire a campu su cuntrastu chi produit libertade de sentidos».
In su 2018, in s’Alighera, fundas “Lo Teatrì”. Teatru de 38 mq. S’idea, comente l’as àpida? «Disigiaia de fàghere espressare sos artistas. B’at impèigos mannos pro agatare logos ch’ammitant eventos de artes. Agatadu custu locale, cun fantasia mi l’apo pensadu comente ch’esseret unu teatru mannu. Apo esperièntzias de traballos manuales ca pro 9 annos so istadu paris cun una cumpangia teatrale, cun sa cale apo ordingiadu eventos in tzitades e istados istràngios. Totu m’est torradu in bonu pro fraigare su teatru meu».
Cales ispetàculos ordìngias in “Lo Teatrì”?
«Cuntzertos, reading poèticos, ispetàculos teatrales, presentadas de libros e pellìculas. In 2 annos bi sunt istados prus de chentu ispetàculos diversos. Sunt bènnidas finas cumpangias teatrales dae in foras».
Pro tene, oe in die, sos pitzinnos a s’amàsiant?
«Potzo nàrrere ch’in sos annos ’80 so dèvidu èssere abiadore, ca fiant birgongiosos. Posca so divènnidu animadore. Oe so asseliadore, ca sos pitzinnos sunt abistos meda e non s’ispantant a manera fàtzile. Un’ispetàculu teatrale no est prus ipnòticu che a in antis. Ma non totu s’est perdende!».
Pro ite “non totu s’est perdende”?
«Unos cantos annos a oe aia tentu unu laboratòriu pro pitzinnos. Lis aia dadu una cannita a sonare. Cada unu de issos deviat èssere una tonalidade. Pagu b’ischiant sulare in intro de cuddas cannas! Acabadu su laboratòriu, aia fraigadu unu flàutu bivente de cannas. Issos fiant ispantados e cuntentos. Creo chi si lis dia àere apidu propostu unu giogu de playstation lu diant àere refudadu. Bi cheret aficu mannu pro lis torrare a sos pitzinnos sa bellesa de sas cosas simples».
Ignazio, dae ue cumentzat s’istòria tua?
«So nàschidu in Sardigna dae babbu e mama orunesos. Una famìlia de deghe fìgios. Babbu fiat pastore. Cando aia 3 annos nos nche semus tramudados a Grosseto. So crèschidu duncas in su sartu. Mi so diplomadu ragionieri».
Sa majia de su teatru, comente l’as imbènnida?
«Faghende su pastore, peristantu chi tentaia sas berbeghes, mi giughia in fatu libros e iscria finas versos. Sa vida in su sartu m’at dadu sa possibilidade de ninnare su sentidu de s’arte creativa e su disìgiu de espressare carchi cosa a sos àteros».
S’àndala tua cando l’as mudada?
«Finas a sos 23 annos apo fatu su pastore. Posca, mi nche so andadu a Roma. Pro divènnere atore apo istudiadu a sa sola e finas in un’iscola chi at formadu unos cantos artistas famados de continente. Fiant sos primos passitos chirru a un’incantu chi mi fiat isetende».
S’incantu est su teatru?
«Eja. A inghìriu de su 1980, in provìntzia de Grosseto, apo leadu parte a unu laboratòriu teatrale. Apo cumentzadu retzitende comente protagonista in carchi ispetàculu. Iscriia testos e mi so aunidu a una cumpangia de teatru achirende cumpetèntzias».
In antis chi s’abèrgiat su sipàriu, cales sentidos tenes?
«Timòria, ansiedade, disìgiu de trasmìtere emotziones e cuntentesa. Su pùblicu devet intèndere chi s’atore lu rispetat».
S’impitu de sa paràula, cantu est importante?
«Est totu. S’istùdiat ritmu, fortza e volùmene. Non ti deves petzi fàghere iscurtare, ma nche deves intrare in sos sentidos de su pùblicu pro chi s’intendat parte de un’istòria».
In sa rapresentada tua “Fucilate l’artista”, cale messàgiu b’at?
«Su cuntrastu de sa realidade ammustrada pro mesu de una finta. Pro contare sa beridade, un’atore devet connòschere su pessonàgiu chi rapresentat, ma finas su pessonàgiu devet connòschere s’intranna de s’atore».
Finas regista ses divènnidu?
«Apo cumentzadu incurende sa regia de sos monòlogos mios e posca apo sighidu sa de àteras cumpangias e de musitzistas. Istùdio testu, pessonàgiu e logu. Miro totu su ch’apo serente, ca sa regia pro un’istòria naschet dae s’emotzione».
Rapresentare risu o prantu, ite t’agradat de prus?
«A s’ìndula est ligadu. Traballo meda cun sa cummèdia. Ma cando fatzo su dramma chirco, colende dae su risu a su prantu, de nde fàghere essire a campu su cuntrastu chi produit libertade de sentidos».
In su 2018, in s’Alighera, fundas “Lo Teatrì”. Teatru de 38 mq. S’idea, comente l’as àpida? «Disigiaia de fàghere espressare sos artistas. B’at impèigos mannos pro agatare logos ch’ammitant eventos de artes. Agatadu custu locale, cun fantasia mi l’apo pensadu comente ch’esseret unu teatru mannu. Apo esperièntzias de traballos manuales ca pro 9 annos so istadu paris cun una cumpangia teatrale, cun sa cale apo ordingiadu eventos in tzitades e istados istràngios. Totu m’est torradu in bonu pro fraigare su teatru meu».
Cales ispetàculos ordìngias in “Lo Teatrì”?
«Cuntzertos, reading poèticos, ispetàculos teatrales, presentadas de libros e pellìculas. In 2 annos bi sunt istados prus de chentu ispetàculos diversos. Sunt bènnidas finas cumpangias teatrales dae in foras».
Pro tene, oe in die, sos pitzinnos a s’amàsiant?
«Potzo nàrrere ch’in sos annos ’80 so dèvidu èssere abiadore, ca fiant birgongiosos. Posca so divènnidu animadore. Oe so asseliadore, ca sos pitzinnos sunt abistos meda e non s’ispantant a manera fàtzile. Un’ispetàculu teatrale no est prus ipnòticu che a in antis. Ma non totu s’est perdende!».
Pro ite “non totu s’est perdende”?
«Unos cantos annos a oe aia tentu unu laboratòriu pro pitzinnos. Lis aia dadu una cannita a sonare. Cada unu de issos deviat èssere una tonalidade. Pagu b’ischiant sulare in intro de cuddas cannas! Acabadu su laboratòriu, aia fraigadu unu flàutu bivente de cannas. Issos fiant ispantados e cuntentos. Creo chi si lis dia àere apidu propostu unu giogu de playstation lu diant àere refudadu. Bi cheret aficu mannu pro lis torrare a sos pitzinnos sa bellesa de sas cosas simples».
