La Nuova Sardegna

Vincenzo Carta 

S’àndala de un’iscommissa de oro

S’àndala de un’iscommissa de oro

Vincenzo Carta, chimbantaduos annos, osilesu, sighit cun atza manna su bisu suo de artisanu de oraria, annanghende in sa butega sua finas produtziones de artistas sardos e de foras.A nos contas...

18 ottobre 2020
4 MINUTI DI LETTURA





Vincenzo Carta, chimbantaduos annos, osilesu, sighit cun atza manna su bisu suo de artisanu de oraria, annanghende in sa butega sua finas produtziones de artistas sardos e de foras.

A nos contas comente ti ses agatadu amantiosu de s’arte de sas prendas?

«Pro su prus sas artes totas m’ant semper incuriosidu. Intre s’acabu de sos annos otanta e a cumentzu de sos nonanta, in Òsile, ant tentu unu cursu regionale, pro su traballu de orèfitze e traballadura de sas pedras tostas. Giai mentres fia faghende su cursu aia incumentzadu, a bellu a bellu, a traballare comente tirotzinante in carchi butega de prendas ispetzialigiada in sa produtzione de sa filigrana. Congruidu su cursu, pro achirire pratichesa, apo traballadu deghe annos in butegas de oraria diversas, in Tàtari e in sa costera. In su duamìgia apo detzisu de aberrère sa butega mea in Òsile».

Pro ite no as pensadu deretu a t’abèrrere sa butega a pustis de su cursu?

«Ca, in antis de totu, bi tenia meda meda a m’afortiare semper de prus in cuddas connoschèntzias achiridas in su cursu, comintzende dae sos primos passitos; acontzos de sas prendas finas a iscobèrrere totu sos segretos de custu mestieri. Andende a traballare in logos diversos apo connotu àteras tècnicas de traballu e sas maneras de si relatare cun sos clientes. Imparare dae sos àteros ti dat sa possibilidade de faddire de mancu».

In custu traballu de ite non podes fàghere a mancu?

«Non potzo fàghere a mancu de sa passèntzia, de s’istima pro s’arte de s’oraria e de su ligàmine cun sa gente».

Intrende in sa butega tua ite si b’agatat?

«Chie benit agat s’artisania chi fatzo deo e finas sos traballos de àteros artistas, sardos o nono, chi mi dant sos produtos issoro a los bèndere in butega. De custos b’at chie traballat sa pedde e chie sa roba».

In su traballu de sas prendas cales materiales impreas?

«Impreo, comente totus, mescamente s’oro e sa prata. Trato finas pedras pretziosas. Ma so isperimentende peri àteros màteriales comente sa linna».

De custu esperimentu, carchi esempru a mustra a nd’as?

«Eja, s’aneddu cun su chircu de linna de olia, totu a inghìriu sa curnisedda cun filigrana de prata e in mesu sa decoradura de brocadu cun pinturas».

A cara de sos tempos modernos, ue sa gente investit meda in sa tecnologia, a bi nd’at galu amantiosos de prendas?

«Podet pàrrere chi nono, imbetzes sa prenda tenet galu importàntzia e tzertu b’at perìodos ue sas costumàntzias e sas modas ghiant bideas e issèberos».

Pro tene b’at àpidu unu momentu ch’est istadu de importu pro s’artisania de sas prendas?

«Eja, cando sas prendas de sos costùmenes antigos, chi si bestiant petzi pro sas festas mannas de sas biddas, sunt divènnidas prendas de cada die».

Cando b’est istada custa mudada in s’impreu de tzertas prendas antigas?

«Si male non m’ammento est incumentzada dae s’acabu de sos annos nonanta e a cumentzu de su duamìgia. Penso a sos butones de oro postos in su burtzu de sas camisas de sos costùmenes sardos. Pro esempru, deo cun su butone de oro apo imbellidu una filera de aneddos. Duncas custa mudada est istada un’ispinta in bonu pro su mundu de s’oraria».

Oe in die sas istimas ant agigu mudadu de beste pro su chi pertocat sas usàntzias. Sa prenda est galu unu sinnu de istima funguda?

«Pro sorte bona sas prendas benint donadas galu a s’amorada. M’ammento de unu giòvanu chi deviat pedire a s’amorada de si lu cojuare e tando, a sa cua, m’aiat cumandadu de li fàghere una fide de filigrana de oro».

Ite serbit pro s’atividade?

«Istima manna pro s’arte de s’oraria. Passèntzia in cantidade mescamente cando unu est incumentzende. Ca a cara de sas oras de traballu chi pedit una prenda, sos balàngios non sunt artos. Duncas bisòngiat de sighire a bellu a bellu».

A t’abèrrere sa butega in tzitade non b’as pensadu?

«Sa butega est finas un’iscommissa de coro. Bi tèngio a sa bidda mea e disìgio chi sa gente l’istimet semper de prus. E duncas deo bi creo in custa atividade ca creo in s’amaju de Òsile».

Ite cussìgias a chie diat chèrrere fàghere s’orèfitze?

«De gherrare pro unu bisu. De non si fàghere ispantare dae sos balàngios simples e lestros chi lassant a banda sos balores prus fungudos».

In Primo Piano
La lotta al tabacco

Un sardo su tre fuma e i divieti sono ancora blandi

di Claudio Zoccheddu
Le nostre iniziative