CLÀSSICA
Dansa in su corpus e in sa mente
Sharon Podesva, 40 annos, tataresa. Maistra de dansa clàssico-acadèmica. Paris cun sa sorre Korin aberit s’iscola DanSoul Studio. Sharon est maistra e mere de sa sede de Tàtari, sa sorre de sa sede...
30 gennaio 2022
4 MINUTI DI LETTURA
Sharon Podesva, 40 annos, tataresa. Maistra de dansa clàssico-acadèmica. Paris cun sa sorre Korin aberit s’iscola DanSoul Studio. Sharon est maistra e mere de sa sede de Tàtari, sa sorre de sa sede de Tèmpiu.
Sharon, in s’atòngiu de su 2020, s’iscola de dansa clàssica DanSoul Studio, cun cales sentidos l’as aberta?
«Cheria costoire e fàghere connòschere su patrimòniu culturale chi giaja mea aiat batidu a primu inoghe in Tàtari. Disigiaia de li torrare a custa tzitade mea sas connoschèntzias de s’arte de sa dansa clàssica chi deo apo imparadu istudiende a manera funguda, cun sa mira de formare giòvanos pro sas acadèmias de dansa a livellu artu meda».
Chie fiat giaja tua?
«Jaguse Vrankova, sa prima dansadora de su teatru Natzionale de s’Òpera de Praga. Sa dansa fiat sa vida sua e issa m’at imparadu a istimare custa arte. M’at trasmìtidu fortza, dissiplina, atza e sentidos ch’inghìriant custa arte».
Duncas un’istima pro sa dansa eredada. A cantos annos as cumentzadu a l’istudiare?
«A tres annos, pròpriu in s’iscola de giaja mea. Cada die, pro oras e oras apo istudiadu cun issa, finas a sos 18 annos. Bi cheriat aficu mannu ma custu limbàgiu de su corpus fiat una manera de s’espressare».
Custos annos petzi a sa connoschèntzia de sa dansa los as intregados?
«Nono. Acanta de s’imparu de sa dansa apo istudiadu finas a nche lòmpere a s’universidade Bocconi de Milano. Mi so laureada in giurisprudèntzia e so divènnida abogadu. Ma su coro, totora, un’àteru caminu mi cussigiaiat e in su 2007 apo leadu sa detzisione de recuire a Tàtari».
Detzisione importante pro tene...
«Emmo. Apo sighidu su chi disigiaia de prus: fàghere cursos pro imparare a sos pitzinnos e finas a sos amantiosos prus mannos canta bellesa at s’arte de sa dansa clàssica. Finas a cando in su 2017 so istada mutida a traballare in su Gaslini de Genova, ue fia dirigente de sa Diretzione iscientìfica de s’ospidale. Ma pro sa de duas bias su coro meu m’at dadu àteru indicu. Colados duos annos, apo lassadu custu incàrrigu e so recuida a Tàtari».
Cale fortza de sentidu t’at ghiada?
«Sa mira de fàghere unu traballu chi m’aeret donadu cuntentesa e grangeu. In s’istadera tocat de bi pònnere cantu una professione nos dat e cantu non nde bogat dae sos ritmos de sa vida de cada die. Deo ischia e isco su chi mi curret in sas benas, su de àere unu traballu chi m’alluet su coro: imparare a dansare».
Ite formatzione as àpidu comente maistra?
«Sa formatzione non si cumprit mai. In su 2011 mi so diplomada in una de sas acadèmias de dansa clàssica prus famadas de su mundu American Ballet Theatre de New York. Bi tèngio meda a ismanniare s’ischire meu. Cada mese pro duas o tres bias sigo agiornamentos».
S’impinnu tuo cale est?
«Su maistru in antis de totu, no est dansadore. Devet ischire comente si fràigat un’insegnamentu cun sas paràulas ebbia, cun unu programma chi moet dae cussu de s’Acadèmia in ue s’est diplomadu. Li tocat de cosire in pitzu de cada dischente s’insegnamentu, sighendelu in su corpus e in sa mente. Sos dischentes mios ant dae 4 a 18 annos e cada annu creschet su programma de istùdiu pro ognunu».
Custa dissiplina a est educativa?
«Meda! Chircare sa calidade de sa tècnica mi batit a èssere una maistra severa. Durcura e gèniu tzertu, ma bi cheret sa chi deo cramo “etichetta della classe”. Sa dansa agiudat a crèschere ca sos resurtados de tantu traballu arrivint a bellu a bellu. Cun sacrifìtzios mannos, cun pèrdidas e cun passèntzia illacanada. A cada dischente l’imparo a abbaidare e a intèndere capatzidades e talentos de sos cumpangios de su cursu. Custu serbit c’afòrtiat sa personalidade, pro chi nemos penset de èssere su mègius de su mundu ma intendat s’altivesa de su chi est».
Sa dansa pro tene it’est?
«Sa dansa est un’arte e, che a sas artes totas, faeddat e contat de ognunu. Est sarbadora in una sotziedade semper in lestresa cun mundos tecnològicos e virtuales chi trìsinant ideas e sentidos. S’iscola DanSoul Studio l’apo pensada cun su disìgiu de agiudare a fàghere bolare artu su talentu de chie, a passitu a passitu, brincat in s’aera pro leare sa manu a unu bisu de s’ànima».
Sharon, in s’atòngiu de su 2020, s’iscola de dansa clàssica DanSoul Studio, cun cales sentidos l’as aberta?
«Cheria costoire e fàghere connòschere su patrimòniu culturale chi giaja mea aiat batidu a primu inoghe in Tàtari. Disigiaia de li torrare a custa tzitade mea sas connoschèntzias de s’arte de sa dansa clàssica chi deo apo imparadu istudiende a manera funguda, cun sa mira de formare giòvanos pro sas acadèmias de dansa a livellu artu meda».
Chie fiat giaja tua?
«Jaguse Vrankova, sa prima dansadora de su teatru Natzionale de s’Òpera de Praga. Sa dansa fiat sa vida sua e issa m’at imparadu a istimare custa arte. M’at trasmìtidu fortza, dissiplina, atza e sentidos ch’inghìriant custa arte».
Duncas un’istima pro sa dansa eredada. A cantos annos as cumentzadu a l’istudiare?
«A tres annos, pròpriu in s’iscola de giaja mea. Cada die, pro oras e oras apo istudiadu cun issa, finas a sos 18 annos. Bi cheriat aficu mannu ma custu limbàgiu de su corpus fiat una manera de s’espressare».
Custos annos petzi a sa connoschèntzia de sa dansa los as intregados?
«Nono. Acanta de s’imparu de sa dansa apo istudiadu finas a nche lòmpere a s’universidade Bocconi de Milano. Mi so laureada in giurisprudèntzia e so divènnida abogadu. Ma su coro, totora, un’àteru caminu mi cussigiaiat e in su 2007 apo leadu sa detzisione de recuire a Tàtari».
Detzisione importante pro tene...
«Emmo. Apo sighidu su chi disigiaia de prus: fàghere cursos pro imparare a sos pitzinnos e finas a sos amantiosos prus mannos canta bellesa at s’arte de sa dansa clàssica. Finas a cando in su 2017 so istada mutida a traballare in su Gaslini de Genova, ue fia dirigente de sa Diretzione iscientìfica de s’ospidale. Ma pro sa de duas bias su coro meu m’at dadu àteru indicu. Colados duos annos, apo lassadu custu incàrrigu e so recuida a Tàtari».
Cale fortza de sentidu t’at ghiada?
«Sa mira de fàghere unu traballu chi m’aeret donadu cuntentesa e grangeu. In s’istadera tocat de bi pònnere cantu una professione nos dat e cantu non nde bogat dae sos ritmos de sa vida de cada die. Deo ischia e isco su chi mi curret in sas benas, su de àere unu traballu chi m’alluet su coro: imparare a dansare».
Ite formatzione as àpidu comente maistra?
«Sa formatzione non si cumprit mai. In su 2011 mi so diplomada in una de sas acadèmias de dansa clàssica prus famadas de su mundu American Ballet Theatre de New York. Bi tèngio meda a ismanniare s’ischire meu. Cada mese pro duas o tres bias sigo agiornamentos».
S’impinnu tuo cale est?
«Su maistru in antis de totu, no est dansadore. Devet ischire comente si fràigat un’insegnamentu cun sas paràulas ebbia, cun unu programma chi moet dae cussu de s’Acadèmia in ue s’est diplomadu. Li tocat de cosire in pitzu de cada dischente s’insegnamentu, sighendelu in su corpus e in sa mente. Sos dischentes mios ant dae 4 a 18 annos e cada annu creschet su programma de istùdiu pro ognunu».
Custa dissiplina a est educativa?
«Meda! Chircare sa calidade de sa tècnica mi batit a èssere una maistra severa. Durcura e gèniu tzertu, ma bi cheret sa chi deo cramo “etichetta della classe”. Sa dansa agiudat a crèschere ca sos resurtados de tantu traballu arrivint a bellu a bellu. Cun sacrifìtzios mannos, cun pèrdidas e cun passèntzia illacanada. A cada dischente l’imparo a abbaidare e a intèndere capatzidades e talentos de sos cumpangios de su cursu. Custu serbit c’afòrtiat sa personalidade, pro chi nemos penset de èssere su mègius de su mundu ma intendat s’altivesa de su chi est».
Sa dansa pro tene it’est?
«Sa dansa est un’arte e, che a sas artes totas, faeddat e contat de ognunu. Est sarbadora in una sotziedade semper in lestresa cun mundos tecnològicos e virtuales chi trìsinant ideas e sentidos. S’iscola DanSoul Studio l’apo pensada cun su disìgiu de agiudare a fàghere bolare artu su talentu de chie, a passitu a passitu, brincat in s’aera pro leare sa manu a unu bisu de s’ànima».
